Wanneer zijn we echt gelukkig? Worden we gelukkig van hoe we nu met elkaar omgaan? Voor mij komt dat gevoel van geluk tot leven in een foto van mijn dochter terwijl ze uitkijkt over de wereld vanaf een prachtige plek in Griekenland. Op vakantie, even los van alle spanningen en druk, voelen we ons vrij en gelukkig. Maar waarom lijkt dit gevoel van geluk en verbondenheid zo vaak buiten bereik in ons dagelijks leven?
We leven in een tijdperk van voortdurende onzekerheid en verandering, waarin het lijkt alsof we steeds verder van elkaar verwijderd raken. Overal om me heen zie ik mensen lijnrecht tegenover elkaar staan, gevangen in een constante strijd van meningen en overtuigingen. Deze verdeeldheid doet pijn en is zorgwekkend, vooral omdat juist nu, meer dan ooit, de tijd is om dichter bij elkaar te komen. Verbinden is een keuze die we kunnen maken.
De recente gebeurtenissen in de politiek, zoals het chaotische debat waarin premier Schoof zware klappen te verduren kreeg, illustreren hoe diep de verdeeldheid in onze maatschappij is geworteld. Het was schrijnend om te zien hoe een leider, die juist voor verbinding en inclusiviteit zou moeten staan, zo geïsoleerd raakte, zelfs binnen zijn eigen kabinet. Dit incident, waarin zelfs coalitiepartners geen steun boden en de sfeer grimmig werd, is tekenend voor de huidige staat van onze samenleving.
Deze verharding is niet beperkt tot de politieke arena; ik zie het overal om me heen. In de supermarkt, in het verkeer, op het werk – overal lijken mensen steeds sneller geïrriteerd en minder bereid om elkaar te begrijpen. Achter een scherm voelen mensen zich vrij om zonder filter hun mening te uiten, vaak met harde en kwetsende woorden. Dit digitale tijdperk, waarin anonimiteit de boventoon voert, heeft ons de verbinding met elkaar doen verliezen. We zijn vergeten hoe het is om echt naar elkaar te luisteren en met respect met elkaar om te gaan.
Er heerst zoveel onrust, van de aanhoudende conflicten in Oekraïne en het Midden-Oosten tot de onzekerheden veroorzaakt door economische instabiliteit en klimaatverandering. Elk nieuwsbericht onthult een nieuwe bedreiging die niet alleen onze levens beïnvloedt, maar ook die van onze kinderen. Het is beangstigend om te bedenken dat de besluiten die vandaag worden genomen zo’n enorme impact kunnen hebben op ons leven en vooral op de toekomst van onze kinderen. Hoe kunnen we een wereld vormen die veilig, stabiel en rechtvaardig is voor hen? Voor mij als ouder, en ik weet dat dit voor velen van jullie ook geldt, is er niets belangrijker dan het welzijn van onze kinderen. We willen allemaal dat zij opgroeien in een wereld waarin ze niet alleen overleven, maar ook bloeien; een wereld waarin ze niet worden belast door de fouten of nalatigheden van vorige generaties. Dit verlangen naar een betere toekomst is wat mij elke dag drijft, niet alleen thuis, maar ook in mijn werk.
Het debat over de regeringsverklaring liet zien hoe ver wij als maatschappij zijn afgedwaald van open dialoog en begrip. De manier waarop er werd omgegaan met verschillende meningen en standpunten was niet gericht op samenwerking, maar op conflict en verdeeldheid. Dit is een gevaarlijke trend die we moeten doorbreken als we willen zorgen voor een veilige en rechtvaardige toekomst voor onze kinderen. Maar we hebben de keuze om dit te veranderen. We kunnen kiezen voor verbinding, voor respect en voor geduld.
Ondanks deze uitdagingen geloof ik dat er hoop is. Hoop dat we de kracht kunnen vinden om weer naar elkaar te luisteren en elkaar te begrijpen. Het begint met het erkennen van onze eigen vooroordelen en het actief op zoek gaan naar verbinding met anderen, zelfs – of juist – als ze andere meningen hebben. Dit betekent luisteren, echt luisteren, zonder direct te oordelen of in de verdediging te schieten.
Laten we stoppen met elkaar te bekritiseren en aanvallen, en in plaats daarvan een cultuur van respect en geduld bevorderen. We moeten ons richten op wat ons bindt in plaats van wat ons scheidt. Alleen dan kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen zich gehoord en gewaardeerd voelt. We hebben de keuze om dit te doen.
Het is tijd om elkaar weer te vinden en samen sterker te staan in de onzekere tijden waarin we leven. Laten we de handen ineen slaan en de wereld een beetje zachter maken, te beginnen bij onszelf. Samen kunnen we een toekomst bouwen waarin respect en begrip de norm zijn, en waarin onze kinderen kunnen opgroeien in een veilige, stabiele en rechtvaardige wereld.
Als kind keek ik naar de film Pay It Forward, waarin een jongen een eenvoudige maar krachtige boodschap verspreidt: doe iets goeds voor een ander zonder iets terug te verwachten, en vraag die persoon om hetzelfde te doen voor anderen. Deze boodschap van onbaatzuchtige vriendelijkheid en verbinding is wat ik nu opnieuw wil uitdragen. Ik kies ervoor om het anders te doen en hoop dat meer mensen deze keuze maken, zodat respect en begrip centraal komen te staan en we een betere wereld nalaten voor onze kinderen. Verbinden is een keuze die we kunnen maken, en het is een keuze die ik hoop dat we allemaal zullen omarmen.
Comments